در سال‌های اخیر سالانه با بیشمار جشنواره‌های سینمایی رو‌به‌رو هستیم که در کشور برگزار می‌شوند، جشنواره‌هایی که برخی از آنها ابتر می‌مانند و برخی دیگر به جهت بی‌تدبیری مسئولین و مدیران به نتیجه مطلوب نمی‌رسند. در این میان جشنواره فیلم مقاومت که در ابتدایِ امر تحت عنوان دفاع مقدس آغاز به فعالیت کرده بود، از معدود جشنواره‌های جریان‌ساز بوده و هست که به نوعی نهضت فکری خاص خود را نیز به دنبال داشته است. میزان اثرگذاری این جشنواره تا بدانجاست که حتی گویِ سبقت را جشنواره فیلم فجر نیز می‌رباید.

البته این نکته شاید نه صرفاً به جهت المان‌های خاص این حوزه سینمایی، که به دلیل ماهیت و محتوای آثار تولید شده در این ژانر سینمایی باشد. در واقع واژه مقاومت برای هر ایرانی تجلی مفاهیمی چون ایثار، فداکاری و میهن دوستی است و این امر طبعاً نثشی شایان توجه در میزان اثرگذاری سینمای دفاع مقدس و هنر مقاومت داشته است. اما در این سال‌ها شاهد بوده‌ایم که جشنواره مقاومت در مقاطعی در جایگاه یک نهاد قرار گرفته و موفق به نهضت‌سازی شده است. از سوی دیگر این جشنواره در جذب فیلمسازان جوان و خوش فکر نیز بسیار موفق عمل کرده است به گونه‌ای که هر ساله تولیداتی موفق و غنی را در این حوزه شاهد هستیم.

البته نباید غافل از این نکته شد که سینمای مقاومت و طبعاً جشنواره‌ای ذیلِ این نام، همانند نهالی تازه به بار نشسته نیازمند توجه و تدبیر است. در واقع باید به شاخ و برگ‌های آن جان داد تا با کمبود آثار فاخر و در خورِ توجه در این بستر فرهنگی ـ هنری مواجه نشویم. جشنواره مقاومت همانگونه که از نامش هویداست، با هدف رشد و گسترش فرهنگ مقاومت، ایثار و فدکاری پدید آمد. در واقع این سینمای دفاع مقدس یا مقاومت بود که با تولیدات خود به ویژه در سال‌های دهه شصت و هفتاد، مفاهیم و رویدادهای هشت سال جنگ تحمیلی را به روی پرده زنده کرد و از آن حماسه‌ای ساخت که تا همیشه بر صفحه تاریخ ایران حک شده باقی بماند.

در این میان نقش و جایگاه مدیران فرهنگی در رشد و گسترش این رویداد هنری بیش از همه حائز اهمیت است. بهترین تدبیر در این زمینه شاید این باشد که فیلمسازان فعال در این حوزه تشویق شوند تا به این رویداد هنری به مثابه اتفاقی مستمر و سالانه نگاه کنند. این نکته سبب می‌شود تا آثار تولید شده در چارچوب این جشنواره از کیفیتی یک دست و بالا برخوردار باشد. این موضوع طبیعتاً حمایتی مضاعف را می‌طلبد که به نوبه خود زمینه‌ای برای تولیدات با کیفیت و موفق را فراهم می‌آورد.

ما امروز با گذر از دوران دفاع مقدس با مفاهیم تازه‌تری در چارچوبِ مفهوم مقاومت رو‌به‌رو هستیم که برگی نو از تاریخ را برایمان ورق می‌زند. مفاهیم امروز در راستای اهداف و مقاصدِ گذشته است، اما به تبعِ تفاوتِ زمانی، کاری بس دشوارتر را پیشِ روی مسئولین و هنرمندان این حوزه می‌گذارد. جشنواره فیلم مقاومت، به عنوان قدیمی ترین جشنواره سینمایی انقلاب، محصول انقلاب اسلامی است و این نکته طبعاً سبب می‌شود تا محورهایی چون گفتمان انقلاب اسلامی را در بطن خود جای داده باشد. از سوی دیگر از آنجا که مقاومت جانانه رزمندگان ایران در جبهه های جنگ تحمیلی هشت ساله می‌تواند الگوی خوبی برای مقاومت در تمام دوره های تاریخی، سیاسی و اجتماعی باشد، لزوم وجود آن در شرایط کنونی سرزمین مان شاید بیشتر از همیشه احساس شود.از سوی دیگر، نوعِ نگاهِ مدیران این جشنواره نیز شایان توجه است. در واقع به همان اندازه که مفاهیم خاصی در بستر این رویداد فرهنگی بیان می شوند، از سوی دیگر نگاهِ جامعِ مدیران در این زمینه بسیار تعیین کننده خواهد بود. نگاهی که فراتر از موضع گیری های خاص و سلیقه ای، تلاشی گسترده داشته باشد صرفاً در جهت بالندگی و پویایی هر چی بیشتر تولیدات این حوه سینمایی.

اهمیت جشنواره مقاومت بر هیچ کس پوشیده نیست. در این میان شاید مهم ترین مسئولیت بر دوش مدیران برگزار‌کننده این رویداد فرهنگی ـ هنری باشد تا با اذعان به ظرفیت‌های تاثیرگذاری این جشنواره، هر چه بیشتر در راستای تعالی این رویداد هنری و به تبع آن ارتقای کیفی آثار تولید شده در این حوزه، کوشش کنند.